Detekcja gazów niebezpiecznych

     Z gazami człowiek styka się praktycznie w każdym swoim środowisku — począwszy od domowych instalacji gazowych do gazów technicznych stosowanych w przemyśle. Atmosfera, którą oddycha człowiek to 21% O2, 78% N2, resztę stanowią dodatki. Dodatki te mogą być pochodzenia naturalnego bądź sztucznego. W określonych sytuacjach poziom tych zanieczyszczeń może się okazać na tyle duży, że będzie stanowił zagrożenie dla organizmów żywych. Stąd powstaje konieczność stosowania urządzeń do ich detekcji i pomiarów. 

Podział substancji lotnych:

• gazy – forma gazowa w warunkach normalnych,
• opary – odparowana część substancji ciekłych,
• mgły,
• pyły

Dla naszych celów gazy można również sklasyfikować w poniższy sposób:

• gazy palne – mierzymy je ze względów przeciwpożarowych,
• gazy toksyczne – mierzymy je ze względów BHP (trujące bądź wypierające tlen),
• pomiary ze względów technologicznych.

     Wyciąg najważniejszych definicji związanych z gazometrią:

• przestrzeń zagrożona wybuchem: Przestrzeń, w której może wystąpić gazowa atmosfera wybuchowa (istnieje potencjalne zagrożenie).
• gazowa atmosfera wybuchowa: Mieszanka substancji palnych w postaci gazu, pary lub mgły z powietrzem w warunkach atmosferycznych, w której po zapaleniu spalanie rozprzestrzenia się na całą nie spaloną mieszaninę.
• dolna granica wybuchowości (DGW): Stężenie objętościowe gazu palnego lub pary w powietrzu, poniżej którego nie może powstać gazowa atmosfera wybuchowa.
• górna granica wybuchowości (GGW): Stężenie objętościowe palnego gazu lub pary w powietrzu, powyżej którego nie możne powstać gazowa atmosfera wybuchowa.
• temperatura samozapłonu gazowej atmosfery wybuchowej: Najniższa temperatura podgrzanej powierzchni, przy której w warunkach określonych zgodnie z IEC 79-4 może nastąpić zapalenie substancji palnej w postaci mieszaniny gazu, pary lub mgły z powietrzem.
• rodzaj budowy przeciwwybuchowej: Określone środki zaradcze zastosowane w urządzeniach elektrycznych w celu uniknięcia zapalenia otaczającej gazowej atmosfery wybuchowej.
• najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS): Wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie Pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
• najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh): Wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina.
• najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP): Wartość stężenia, która ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie.

Projektowanie i montaż systemów gazometrii

     Realizacja projektów odbywa się najczęściej od początkowych faz projektowych przez dostawę, montaż, uruchomienie do serwisów pogwarancyjnych.